hey ik schrijf vandaag een kort verhaaltje, hopelijk vinden jullie dat ook leuk.
Rennend schoot ik over de straat en sloot mijn ogen ik kneep mijn ogen dicht en bleef wachten op het moment dat mijn magie eindelijk in werking zou treden.
Het werkte niet...Ik opende mijn ogen en zag opeens dat de auto weg wel erg dichtbij was gekomen.
Mijn hart sloeg een paar keer over toen ik achter me keek, zag ik dat ze dichtbij waren.
Ik sloot mijn ogen en wist dat ik me nu moest bewijzen ik voelde de kracht in me naar bovenkomen, het verspreide zich naar mijn armen en benen en net toen ik wilde opstijgen struikelde ik.
oef.
Ik probeerde voorzichtig overeind te krabbelen en voelde mijn hoofd zwaar worden. Bloed sijpelde langs mijn wang en ik zag dat ze nog steeds achter me aan zaten en veerde overeind. Met een
knallende koppijn, de kracht stroomde nog steeds door me heen en dit keer steeg ik op.
Het was magisch! Nog nooit had ik zon kracht gevoeld.
Ik vloog richting mijn huis en wou in ons achtertuin landen.
Helaas had ik niet rekening gehouden met het zwembad dat mijn vader tijdelijk in onze tuin had geplaatst met veel moeite kon ik het zwembad ontwijken, nou ja helemaal ontwijken.. Ik werd in ieder geval niet helemaal nat.
Ik zou alleen een nieuwe broek en sokken aan moeten.
Snel liep ik naar binnen, ik moet wel eerlijk bekennen dat ik nog nooit zo vroeg thuis ben geweest. Mijn schoenen trapte ik uit en sjeesde naar mijn kamer.
Ik liep langs een spiegel en schrok.. Wat zag ik er vies uit!
Ik besloot al mijn kleding bij de was te gooien en een bad te nemen.
Vandaag was een nare dag omdat niet alleen de leerlingen irritant waren maar de docenten waren ook lekker op dreef.
Later zal het wel anders worden..
Dan heb ik andere collega's desnoods verhuis ik naar een magische wereld het enige nadeel is dat ik geen magische opleiding volg. Tot nog toe bleef ik in het menselijke deel van mijn leven.
Ooit wil ik de magische wereld zien.. Het feit is alleen dat ik niet zo goed ben tot nog toe in magie.
Vandaag heb ik voor het eerst gevlogen wat voor mij persoonlijk al een hele stap was.
Doordat ik dit gedaan heb, heb ik het gevoel dat ik op een dag een geweldige magiër zal worden.
Mijn moeder kwam de kamer binnen stormen en fluisterde gefrustreerd tegen me.
"Louise, we moeten weg hier, nu!" verschrikt staarde ik haar aan.
Hoezo dat dan? "Ze hebben ons gevonden, de niet magische mensen willen ons als het zo doorgaat op de brandstapel gooien."
ik keek mijn moeder met rimpels aan en hield mijn hoofd scheef. "Mam, we leven niet meer in de middeleeuwen?!"
Mijn moeder zuchtte en antwoorde "schat dat weet ik ook wel, ik bedoelde het natuurlijk niet al te letterlijk."
Mijn hoofd werd rood en ik mompelde "natuurlijk".
Mijn moeder liep een rondje en bleef abrupt stilstaan.
"Schat we vertrekken naar onze eigen wereld, ik stuur je vader een bericht op de telefoon en hij komt later maar."
Gechoqueerd staarde ik mijn moeder aan "mam en de vrienden dan hier? En wat voor baan kun je daar krijgen?"
Over vrienden hoef jij je in ieder geval geen zorgen te maken zei ze met harde woorden tegen me.
Het deed pijn.
ik sloop naar boven en pakte alles in mijn moeder kwam zacht naar boven "sorry" fluisterde ze "zo bedoelde ik het niet". Ik negeerde haar en ging verder met mijn koffer.
Mijn moeder pakte haar staf en liet alle spullen netjes in mijn koffer belanden, daarnaast werden de grote dingen verkleind in een tas gestopt. Het zou asociaal zijn om geen bedankje te mompelen
dus dat deed ik ook niet.
Ik pakte mijn kat op en zei voor de zoveelste keer gedag tegen mijn kamer en huis.
ik wilde altijd al naar de magische wereld maar er wonen leek me wel een eg grote stap. We stapte in de auto op weg naar een nieuw leven, het huis was helemaal leeg door mijn moeders toverspreuk,
ze had alle voorwerpen in haar tas gepropt ook die van mijn vader en zusje. We reden een paar staten verder totdat.....
Als jullie het vervolg willen weten moeten jullie me dat laten weten in de comments ^^
groetjes pandatjuh
Reactie schrijven