Hebben jullie nog momenten van toen je klein was en die je je nog herinner of die andere zich herinneren? Ik wel en het is heel leuk om allemaal te horen. Als je voor de grap een keer door je
fotoboek blader moet je eens kijken naar de kleding haha!
Het begint allemaal natuurlijk bij de geboorte, niet heel bijzonder zou je zeggen maar het is wel elke keer weer een levend wezen wat te wereld word gebracht zoiets prachtigs kwetsbaar en vol
leven, een gedeelte wat (als het goed is) niemand zich meer herinnert maar als je naar die baby'tje kijk begin je automatisch al met glimlachen. Hopelijk was ik ook zo lief, mijn babyfoto's
zeggen alleen wat anders.
Ik was nooit super knap of iets wat je altijd in films ziet, je moet ook niet naar perfectie willen streven, je bent goed zoals je bent! Niemand is zoals jou. Maar ik was op zich een aardig
vrolijk kind en van mijn gezicht kon je zo aflezen hoe ik me voelde, ook had ik volgens mijn moeder altijd makkelijke oplossingen.
Mijn zus en ik hadden een keer ruzie, zo vertelde ze, over een sticker vel. We wouden allebei de sticker vel en ik scheurde hem door midden en zei "tada deze is voor jou en deze is voor mij." Dat
vond m'n zus op dat moment niet zo leuk maar goed dat ze het niet kan herinneren hihi.
Mijn oma leerde me fietsen want oma had een super coole roze fiets wat ik op dat moment een geweldige kleur vond. Tegenwoordig baal ik ervan, al mijn speelgoed van vroeger is een beetje
rozig...
Dat was een kort stukje over mijn eerste levensjaren, heb je een interessant verhaal wat je wilt delen of niet weet hoe je het moet vertellen in een verhaal mag je het me altijd vragen, het zou
interessant en leuk zijn om iemand te interviewen!
laat even weten wat je van mijn blog vind hieronder!!!
groetjes pandatjuh
Reactie schrijven