mentor gesprek..

Vandaag had ik een mentor gesprek op mijn nieuwe school, nooit kom ik te laat maar precies vandaag moest de bus natuurlijk niet rijden.."zucht " ik stresde natuurlijk een beetje (heel erg) en zag toevallig dat de trein er stond, snel sjeesde ik erheen en haalde hem net. Ik kwam alsnog een kwartier te laat maar ze vond het gelukkig geen probleem! Ze vond het al niks voor mij. Ook vroeg ze naar mijn vrije tijd wat ik doe etc.  ik antwoorde dat ik werkte, tekende een beetje verhalen schreef... ze wou meteen weten waar ik werkte en daardoor kwam ik erachter dat ze van kip hield, dat word nog wat. Ook vroeg ze dingen als "wat zouden je ouders over je vertellen als ik ze nu zou opbellen?" Je zou er niet over na hebben gedacht als ze die vraag niet gesteld had. Nu ik langer over na kan denken (heb ik eerlijk  gezegd nog steeds geen idee) somsheb ik het gevoel dat ze me namelijk niet eens echt kennen, de moeite doen om me te leren kennen, zien wie ik vanbinnen ben. Terwijl bepaalde vrienden dat wel zien en god ziet me ook op die manier.
Hoe denk je dat jouw ouders jou zien? ik vroeg het aan mijn vader wat hij zou antwoorden en hij zei "het liefste en knapste meisje wat er bestaat." typisch mannen antwoord, mijn zus hoorde ik wel "hey en ik dan?" schreeuwen. Ik zou willen weten wat hij serieus tegen me zou zeggen, hoe hij serieus over mij dacht.